Τι πρεσβεύω ο αφελής;..

Κραυγάζει μέσα μου η σιωπή – στην φωνή

                       που κρέμεται πάνω απ’ το χάος

                       σπέρνει λουλούδια η πορφυρή τάξη του σύμπαντος

Ο εαυτός που είμαι στενάζει

    κάτω από μια κραυγή

             που δεν βρήκε τον δρόμο της προς την έκφραση…

                          Σκοτεινή ζωή, φωτεινά άνθη,

                                         κανείς δεν θα υπερασπιστεί την μέσα μας Ομορφιά,

             από το ίδιο μαχαίρι θα πεθάνουν θύτης και θύμα-

                    τι πρεσβεύω ο αφελής που οι εποχές μου το παίρνουν και γεύομαι

                        σκόνη θανάτου;