Ράγισαν οι προβλήτες των αισθημάτων.
Ο ουρανός τρέχει βαρύς προς την νύχτα
Όλα είναι νύχτα και στο βάθος υπάρχει ένα κάστρο ορόσημο.
Εγώ απουσιάζω. Εσύ απουσιάζεις.
Δύσκολα είναι τα λόγια τελικά.
Στην στενωπό που τραβάμε, τα μιλημένα μας είναι μια
σπάθη που την κραδαίνει επάνω μας ο ανοικτίρμονας χρόνος.
Καμιά συντροφιά δεν θέλω τώρα.
Μόνο την καλοσυνάτη σιωπή
Που με κάνει να νιώθω ότι με παρασέρνουν οι αυταπάτες…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου