Κυνηγώντας το όνειρο σε μια τοξική αφιλόξενη πόλη..

Φωνάζω και μου επιστρέφεται η φωνή.

Ξέρω: είμαι μέσα σου- σαν συκώτι, σαν σπλήνα, σαν αίμα σου

Σαν η σκέψη σου που εξανεμίστηκε και την πήρε ο αέρας.

Επιστρέφω από την έρημο των αισθημάτων σου..

Μεταφράζω τον ψίθυρό σου, τον πόθο σου, το φλερτ σου

με τον άκαμπτο θάνατο

Όταν μου δείχνεις πως σ’ αρέσει το λιβάδι Ανυπαρξία.

Κοιτώ τα χαμηλά παπούτσια σου, το φόρεμα

Που άφησες ανάλαφρα πάνω στην πολυθρόνα.

Στον χρόνο που δεν υποψιαζόσουν συγκλίνουνε

Τα δευτερόλεπτα που, πριν το καλοκαταλάβω, ένα φιλί

Μου πήρες και σου πήρα.

Στο μπαλκόνι οι γλάστρες μυρίζουνε. Το πάθος του βασιλικού μεθά την οικουμένη.

Είδα τα ανθάκια της μέρας να αγωνιούν να μιλήσουν ευφρόσυνα

Επάνω στης σελίδας μου την αμεσότητα.

Ανάμεσα στο τραπέζι και το μολύβι

Χωρά ένας θάνατος παρακμασμένος

Ένας θάνατος που θα τον σπουδάσουμε

Καταστρώνοντας σχέδια για την επόμενη μέρα

Κυνηγώντας το όνειρο σε μια τοξική

αφιλόξενη πόλη..