Σκέφτομαι με εικόνες…

Στις διαδρομές που φθίνουν όπως μειώνεται ο χώρος

ο χρόνος ανοίγει τρύπες για να καταφύγει η στιγμή,

στις διαδρομές που πήρα και πήρες-

παραμυθοποιημένα όλα, λες και η ζωή

έχει ανάγκη την σκηνοθεσία της –

σκέφτομαι με εικόνες κι είναι ωραίος ο κήπος

έχεις ξυπνήσει ανάμεσα σε τριανταφυλλιές

η επιδερμίδα σου ελαφρά γελάει

μες το φως,

με το ιερατικό σου παιχνίδι

να μιλάς να μιλώ κι όλα λόγια να είναι

που τα παίρνει ο άνεμος

και τ’ απλώνει πάνω στο μνήμα της θαλάσσης…