Δόκιμες λαμπηδόνες και μακρύς γιαλός
Και αδέσποτοι γλάροι ψηλά στο στερέωμα
Λάμψεις πολυσέλιδες και απαύγασμα της σελήνης
Όταν η οπτασία που είσαι συναντά το φιλί μου.
Μες την ερημική παραλία γυμνή κολυμπάς στον έρωτα της θαλάσσης
Τα μαλλιά σου κρατούν διαμαντικές νεροσταγόνες
Που βαραίνουν σε αξία το σούρουπο
Είσαι η τριανταφυλλένια Χρυσηίδα που την θέλησαν πολλοί.
Κυρτός ουρανός φέρει την αυταπάτη μου να τον κοιτώ και να μην τον χορταίνω.
Εσύ ανάλαφρη ζητάς του μαρτυρίου μου την ανυπόφορη παράταση.
Ζω για ένα άγγιγμά σου παθιασμένο.
Κι ας λάβωσες παντού τον Αχιλλέα σου-
εκείνος ρίμες παίζει με τα άστρα στην καρδιά σου!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου