ΤΑΦΗ.

                    

Όταν μιλάς κι απούσα είσαι

      Όταν σ’ ακούω κι ας μην φτάνω εδώ

            Οι μέρες μου είναι που αντάμωσαν τις μέρες σου-

Σαν μια παρέλαση του θρήνου που ακολουθεί νεκρό

Κι όσοι μοιρολογούνε ξέρουν την παλικαριά του!

Η θλίψη αόρατη σαν αίμα

   Καταλαμβάνει όλο το σώμα υποδόρια -νικάει.

      Και ένα δάκρυ κάνει

        Τον διαιρέτη του κοινό   

           Πάνω απ’ την γραμμή του κλάσματος που όλοι χωράμε-

Σαν πράξη από απλές ζωές που κάνουν

Μία σπουδαία.

 Με ψυχή- νικήστε!

(Έστω κι αν είναι μία πρόσθεση που καταλήγει αφαίρεση η ζωή!)