Αυτοφυλάκιση στο όριο του καλοκαιριού…

Το καλοκαίρι επιβάλλεται σαν ένα στενό παπούτσι που σου σφίγγει το πόδι.

Δεν μπορείς να αργοπορήσεις πολύ, δεν μπορείς

Να τρέξεις πολύ, είσαι

Σε μια ακαθόριστη εγρήγορση.

Ο βηματισμός σου εκτροχιάζεται μέσα στην κάψα του ήλιου και

Οι παλμοί σου μαρτυρούν το ερωτικό φως που είσαι πλασμένος να έχεις.

Τι είδες μες την ποίηση και δεν το είπες πουθενά; Ποιά ορκωμοσία τήρησες και είναι καθαγιασμένα από τότε τα λόγια

Μέχρι θανάτου;

Παράξενος είσαι…

μια φιγούρα που έκλεψε απ’ τον ορίζονται απόλυτο φέγγος και

το μεταστοιχείωσε σε μοναχική εθελούσια φυλάκιση..