Η Κυριακή πάλι βελάζει…

Σαν όχημα της γλώσσας δεκαπεντασύλλαβο

ο χορός επιάστηκε της πεταλούδας

πάνω απ’ τα φυτά-

οι εξάψεις της άφησαν ένα ίζημα χαράς

μέσα στα ρείθρα του Ιουνίου-

των παιδιών οι φωνές μαζέψανε

όλη την οικουμένη ολόγυρα

αστραπιαία το κάθε χρώμα γέννησε από αρχής τον εαυτό του και στην δίνη αυτή

ψυχή με ψυχή καταφεύγουν όλα μες το χωνευτήρι

το χοϊκό των αξιών,

κορύφωσαν κι άλλο το δράμα-

και οι αναστάσεις που δεν περιμέναμε

συνέβηκαν-

έτσι που εγώ αναμετριέμαι με τον εαυτό μου τώρα

και γράφω μία λειτουργία από κείνες που η ώσμωση σε κάνει να εμπνευστείς

κάτω απ’ της μελαγχολίας το μαρτύριο..