Μνημόσυνο είναι ο χρόνος που άδειασε…

Υγρό μαυσωλείο του φεγγαριού..

Στον αέρα πάνε τα νωχελικά φυλλώματα και κλέβουν

Την μελαγχολία του δάσους.

Οι σκιές είναι μια αποκρυπτογράφηση της ειμαρμένης.

Οι νυχτερίδες κρατούν τα εδάφη όπου λίγο πριν
χαριεντίζονταν τα χελιδόνια.

Τα αυτοκίνητα με τα επιθετικά φώτα τους ξεσκίζουν
το σάβανο της νύχτας.

Πονώ έναν πόνο εσώτατο –
κανείς δεν καταλαβαίνει·

Όλοι είναι έτοιμοι να ποτίσουν την γλάστρα μα κανείς
δεν νιώθει πόσο έσκυψα πάνω απ’ το φυτό

Της ευαισθησίας αυτής ποτού μεγαλώσει.

Όταν οι ώρες σκύβουν πάνω από την κούνια των αστεριών

Ο χρόνος είναι ένας καμβάς γεμάτος μουσικές και φλέγοντα επιφωνήματα..