Αγύρτης της Κυβέλης …

Στον ύπνο ιδρώνουν τα κορμιά και αγκαλιάζονται τα λουλουδάκια.

Αναστεναγμοί ερωτικοί, πέφτουν στο διάκενο

ζέστας και μνήμης.

Ο ήλιος χρυσόμυγα που παίζει με το μεσημέρι αφήνει χρυσό άρωμα στο σύμπαν των επιθυμιών.

Οι λέξεις μου ζητούν παρομοιώσεις και το κατορθωμένο σώμα του απογεύματος είναι μια μουσική καλά σπουδαγμένη.

Στο λίγο χώρεσε το πολύ και η όρεξη για, κι άλλα, τεχνάσματα σε κάνει πολυμήχανο και αγύρτη..

Το δάσος θα σε καταπιεί καημένε μου, θα σε αφανίσει η φρυγική Κυβέλη…