Σχεδόν άηχα…

2.

Σχεδόν άηχα…

Οι εικόνες ξαναέχουν υπόσταση –τα πουλιά ξανατιτιβίζουν...

Στην εκκλησία του κόσμου, η μεταγλώττιση των ζητημάτων της χαράς είναι μια συγκυρία που την ορίζουν μόνο οι λεμονιές και τα γλαρόνια.

Στον ουρανό τα σύννεφα μοιάζουν με θεϊκές προκηρύξεις.

Περιστρέφονται οι σκέψεις μας και σχηματίζουν μια δίνη που και μας τους ίδιους μας απορροφά..

Αντηχώντας στην απουσία του το μεσημέρι λερώνεται από τύψη ξεφλουδισμένης αιωνιότητας…