Η μεγάλη Αυταπάτη…

Πίσω από τα ερειπωμένα ντουβάρια εκκολάπτονται οι άνεμοι και σφυρηλατούνται τα κρίσιμα ερωτήματα που ποτέ δεν θα απαντηθούν.

Ο χρόνος ρέει, οι μνήμες ζητούν σκηνοθέτη, η πόλη γυμνώνεται και πέφτει μες της ιστορίας το κενό, όλα ανάστατα ζητούν μια τάξη που λείπει.

Τα δέντρα ζητούν την σπατάλη του φωτός, μέσα στα απαλά χέρια της ερωμένης

ο κάθε άντρας γίνεται ευάλωτος, απροστάτευτο σώμα που ξεχνάει την έχθρα και κάθε από πόλεμο τι.

Η μεγάλη Αυταπάτη διαλύεται στον αέρα, σαν πυροτέχνημα· προφανώς όλη η ζωή είναι μια πλάνη που αξίζει πάντοτε να την γευτείς πριν προλάβει ο θάνατος να σε ακυρώσει, -

απαξιωτικά..