Στο πληκτρολόγιο οι κραυγές δεν λείψανε ποτέ τους…

Χαρισμένο το έχειν μου – κι, ευτυχώς, ακυρώθηκε.

Τυχάρπαστο μες τον αέρα της αιωνιότητας
που τίποτα δεν θα του αντισταθεί.

Σκέφτομαι κι είναι η σκέψη μαρτύριο.

Ήρθε το Σαββάτο
με τις οξείες του.
Ο ουρανός ελάφρυνε.

Στο πληκτρολόγιο οι κραυγές δεν λείψανε ποτέ..

Η οθόνη ως εμεγαλύνθη’! 

Τους ψιθύρους ακούω που υπερβαίνουν την γλώσσα

Και θυμιατίζουν από κοντά μια βαθιά προσευχή

Απ’ άκρου σε άκρο…