Η γραφή…

Την νύχτα, τα αδέσποτα σκυλιά σουλατσάρουν, κάτω από το γυμνασμένο φεγγάρι.

Αλυχτούν, όπως να ξεστομίζουν ένα συνθηματικό που φτάνει, δια στόματος, από γειτονιά σε γειτονιά, και ως τα κάστρα του ουρανού.

Αυτοί που αγρυπνούν ξέρουν τα φερσίματά τους – δεν δίνουν, πια, σημασία.

Ο χρόνος κόβεται σε μικρές φέτες και η γραφή, ποτισμένη χλώριο και φεγγαρόφωτο, σμικρύνεται, ευτυχισμένη.

Στους δρόμους περνούν λιγοστά αυτοκίνητα.

Τα πλήκτρα μαρτυράνε για όλα- ανάθεμα, μαρτυράνε αλήθεια για όλα!