Της δημιουργίας…

Πάνω απ’ τα υψίπεδα είναι το χαρούμενο πνεύμα του ήλιου που βαθαίνει το γέλιο των χόρτων και εσύ

Που μυρίζεις ένα λουλούδι και η φύση όλη ευφραίνεται.

Τα χαμηλά σπίτια και τα ξύλινα κάγκελα

Οι αγέλες των ζώων και η φλογέρα που μιλά

Όπως να έρχεται από την αρχαιότητα ετούτη η προσευχή.

Το παρόν μετρημένο επάνω στα φτερά μιας πεταλούδας, το μέλλον

Παρασυρμένο από το ταξίδι του αέρα - σκιάσεις στην ρίζα των δέντρων, μυρμηγκοφωλιές

Που άοκνα και σήμερα εργάζονται, προβολείς

Μιας μυθικής στεντόρειας πραγματικότητας.

Το ύφος των αγγέλων σαν αντικρίζουν όλα αυτά

Που κατασταλάζουν προς το μεσημέρι σε αυτό που γίνεται χωρίς καθόλου κόπο η κοιλάδα, η σιωπή

Στην νύστα που έρχεται, η λίστα των αέρηδων, ζέφυρος ή λεβάντες και

Η καθαρότητα του δημιουργικού σκοπού όπως

Τον αποστήθισε απόψε το φεγγάρι…