Αχ κοινωνίες…

                     

Δίψασα για φωνήεν χαρμόσυνο-

Δίψασα για ηλεκτρικό ήχο που εγείρει την καρφωμένη νότα

Επάνω στης ιστορίας τον ρυθμό.

Φευγαλέα όλα, τίποτα δεν κράτησα·

Και τί να αποταμιεύσεις; δεδομένοι εξαρχής οι ρόλοι και το θέατρο

Κι αυτό δεδομένο. Σκοντάφτουν πάνω στην ανάγκη οι ηθοποιοί,

Ο χρόνος μπαρκάρει τις ώρες επάνω στο οχηματαγωγό του,

Γερνάς να επαφίεσαι σ’ έναν λαβύρινθο που πουθενά δεν βγάζει-

Είναι μηδενικό το ταπεινό, για να επιβιώσεις έπαρση θέλει

Και θρασύτητα.

                       Αχ κοινωνίες

Βουλιαγμένες κοινωνίες στην κατάθλιψη και την μοιρολατρία…

Πένθιμες οι μέρες σας και πένθιμα τα προάστιά σας

Παραδομένα σε μιαν αγκύλη που στενάζει μαθηματικά και πνίγει

πεισματικά τον άνθρωπο…