Επετειακό…

Τραγανό φως αλλά και ψύχρα
του Νοεμβρίου σαν που η τελεσίδικη απόφαση
του καιρού θέλησε τους πολλούς να παρακάμψει
και να ευεργετήσει τον Έναν
που έζησε με μια καρδιά αλύγιστη και που
όρθωσε ανάστημα παλικαριάς απέναντι στα καθεστώτα-

Ντουφεκίστε λοιπόν το στέρνο του, η καρδιά του
είναι αδούλωτη, δεν λυγά
κάψτε τις σκέψεις του- θα ξανακαρπίσουν
τα μαλλιά του
ανεμίζουν σαν ενός ήρωα που αψήφησε
τον θάνατο και δεν υποδουλώθηκε
ποτέ σε κανέναν

Η μέρα θαμπώνει από ιδιοτέλειες θλιβερές, η ζωή
σκληραίνει αλλά εκείνος
ανέρχεται κατά τους ουρανούς
κι όπως να οργανώνει λαμπαδηφορία
Ιδεών και ερώτων
λαμπρύνουν τα οικουμενικά λιβάδια
που ο νους του αγαπάει να έρχεται...