Μπερδεύοντας τα αξεδιάλυτα…

Θολώνει η όραση, θολώνει κι η ζωή

Η λύπη χρωματίζει την ψυχή από το μέρος το πρόδηλο

Φεγγάρια έλαμψαν επάνω απ' το κεφάλι σου και χάθηκαν πάλι- Όπως
χάνονται τα υλικά και όπως σου 'ρχεται η φοβερή Ατυχία

            Νιώθω να με προδίδουν οι συνήθειες μου

            Με έκαναν να περιμένω κάτι που δεν ήρθε

            Και η γραμματική που ακολουθώ είναι πια βάρκα που μπάζει

            Ναυαγώ σε σκέψεις που ανήκουν στην παρακμασμένη μου νιότη

            Να η κατάδυση στον εαυτό που κουράζω

            Ό,τι παλιό στιλβώνεται και μέσα μου ξαναλάμπει

            Υπερπήδησε τα εμπόδια- το Κακό που κλωτσάς επιστρέφει

            Είναι θηρίο ο πόνος, είναι φωτιά ο καημός

Κάτι ελληνικά ψελλίζω που ελπίζω να έχουν διάρκεια

Ο οίκος μου -ο μύθος μου, ο πόθος μου κι η ταπεινή προσευχή μου

Ακινητώ κι όμως σπινάρω σε μια ρίμα που ακροβατεί

Μανδύας η Ποίηση κι όποιος ενδύεται ευφυώς περιποιεί Καλοσύνες..