Η νέα Βίβλος…

Πόσοι ποιμένες μέσα μου και πόσοι αμνοί!
Ακούγονται βελάσματα κι η μέρα που έρχεται απλά δίνει τις εντολές της στο ρήμα της γης.
Οι αόρατοι κόσμοι, πιο απτοί από ποτέ, ιχνογραφούνται μέσα στην δική μου αιωνιότητα.
Ο Θεός βάφει τα λιβάδια του με οξείες πουλιών και πανσπερμία ανθέων.
Συντυχαίνω ομαλά σμήνη μελισσών που τρυγούν την γύρη της έμπνευσης.
Η εποχή μηρυκάζει μέσα μου τις τελευταίες ανθρώπινες καλοσύνες.
Ξαίνω το μαγληνό λεμόνι μου και στάζω στην συνείδηση καημό.
Όλα καλά και υπάκουα.
Όταν σφυρίξουν για χορό οι προύχοντες των ουρανίων, θα ανδρωθεί ένα τάγμα αλαφροΐσκιωτων που πολεμούν για μία Βίβλο γενναία.