Στην απόλυτη καθαρότητα
ο ουρανός κρέμεται
ανάμεσα σε δυο πλανήτες
και μιλά λογάκια εύληπτα
το ημερινό φεγγάρι.
Ήσυχα όλα -
η ζωή σαν τσακμακόπετρα
σπινθηρίζει
βαρά το χαρωπό ταμπούρλο
της
και ο λυπημένος οπαδός
της
ανέρχεται
την κλίμακα που πρέπει.
Κραυγαλέα απουσιάζει ο
άνεμος. Κι εσύ
μια ομορφούλα που το
κοκκινάδι στα νεανικά μαγουλά της
κάνει το φιλί, που
αγαπούν οι αρσενικοί να κλέψουν,
πιο επιθυμητό
στολίζεις
με την ματιά σου τον
κόσμο
και αμαρτία πια δεν
υπάρχει-
υπάρχει
ψυχή που στα ευφρόσυνα
πατεί και στέλνει
μηνύματα φλέγοντος ήλιου
κι ως αργά στο
βασίλεμα..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου