Ασκητικό ύψος…

Ίσια στραβώνει το πέλαγος κι ο νους μου

στραβά περιπλανιέται μέσα

σε μια δύνη που δεν του δείχνει συμπόνια και έλεος-

Ανακουφίζομαι να ξέρω η μουσική ποτέ δεν νοσεί και όλα

τα νοσήματα θεραπεύει-

Και η εικόνα:

αγιάζει το τοπίο και

με εντάσσει στον ηχηρό λυτρωτικό σκοπό της

(πουθενά δεν χαθήκαμε·

περιπλανηθήκαμε αλλά είμαστε πάλι εδώ, πιο

πλούσιοι, πιο γνώστες πιο

ωραίοι)

κι ακολουθούμε τα καινούρια δύσκολα.. Σαν πάντα, δηλαδή…

χαίρομαι, λυπάμαι, ευτυχώ, δυστυχώ, είμαι ζουζούνι που τρυπά το φρούτο κι απομυζά τους χυμούς των ημερών-

βρήκα και έχασα- έχασα και ξαναβρήκα:

αντίφαση μες την πραγματικότητα, βουερό βάσανο που κλονίζει τις περιπλανήσεις μου και φως αόκνου φύσεως σαρκώνει..