Αν μου έδινες ένα μήλο, θα σου έδινα πάλι παράδεισο

Διατηρητέα μέσα μου παράξενα αισθήματα, φωλιές

πουλιών, ελπίδας άγγελοι

που θεού μηρυκάζουνε άποψη- και ένας ήλιος

σαν που να τον γνωρίσεις και παντού να σε λιώνει:

στα μάτια, στην ψυχή, στις σκέψεις σου..

Ιαματικά νερά, πλούσια

που τρέχουνε· σπίτια

εξοχικά, σκονισμένες βεράντες

από τον χωματόδρομο του ανηφορικού καλοκαιριού· ευθείες

ζωές και τεθλασμένοι θάνατοι..

Ίδιο με ένα λεηλατημένο όνειρο το ποίημα…τέλος

να σώσει ένα λουλούδι κατορθώνει

ψυχικό..

Αν μου έδινες ένα μήλο, θα σου έδινα πάλι παράδεισο, θ’ ανταλλάσαμε

τα προ αιώνων χαμένα- με ένα ευτελές

ποσό της γήινης καρποφορίας. Δες τι απλά!

Όμως όπως περιχαρακωθήκαν οι θρησκείες μας δεν επιτρέπουν

μια ηθική που ν’ ανθίζει ανθρώπινα- και όλο θέλουν

να μιλάς όπως να υποτάσσεσαι

σε αμφισβητούμενο κάτι..

Διατηρητέα μέσα μου παράξενα αισθήματα, φωνές

πουλιών, ελπίδας

άγγελοι

που ζωγραφίζονται μες το μυαλό μου που επιμένει

να αξιώνει δίκαια

ποιητικά!