[Η μέρα κάνει την αυτοκριτική της και αυτοκτονεί.]

Η μέρα κάνει την αυτοκριτική της και αυτοκτονεί.
Η ψυχή μαρσάρει να πιάσει το άπιαστο.
Οι γέροι αναπολούν. Τα παιδιά κοιμούνται.
Οι έφηβοι γράφουν γιρλάντες του εγώ πάνω στης ιστορίας το σώμα.
Η λογοτεχνία είναι μια βάρκα που την πήγε ο καιρός πολύ βαθιά.
Διαβάζουν οι μητέρες τον καημό του παιδιού τους.
Η σκέψη είναι πάντα φιλοσοφικό αγκάθι.
Όταν νυχτώνει, η φαντασία είναι μια νυχτερίδα που ψαχουλεύει στα ρηχά-
Και ο πόθος πλοιάριο που εξόκειλε και με την αμμουδιά της παραλίας παίζει..