Τυχερό
παιδί,
τρέχοντας
με την φαντασία του από πόλη σε πόλη!
Κι όταν
βραδιάζει,
αποκοιμιέται
κάτω από τις νεραντζιές και τα χρυσά λεμόνια.
Η ώρα
έξη το πρωί, ξυπνά και λούζεται
στην
θάλασσα,
εξαγνισμένο.
Αγαπά
μια μελαχρινή που ζει μακριά, στα βόρεια
της
κουρασμένης του μελαγχολίας.
Τραγουδά
ολομόναχο παίζοντας στου γιαλού τα πόδια
φλογέρα
και ένα βότσαλο πετάει να χοροπηδήσει
επάνω
στα σαράντα κύματα
του
πόντου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου