Ο τραγωδός άλλαξε ρόλο κι έγινε θλιμμένος πρίγκιπας

Σε αντάλλαγμα των εικόνων το μυαλό μου γεννά μια κρούστα προστατευτική πάνω από της φαντασίας το ταμπεραμέντο

Κι η καρδιά μου ψαύει τον άρτο τον επιούσιο που θέλησε να μου δώσει ο μεροκάματος βίος

Ο θεός απουσιάζει

Ή μ’ άλλα ασχολείται και για μένα αδιαφορεί

Αιρετικά ακούγονται τα λόγια

Μου 
          όταν τα προφέρω σαν σ έναν καθρέφτη

Που όπως το εικόνισμα δακρύζει απ’ την στεναχώρια μου- πιο συγκεκριμένα

Τα αγάλματα που αγαπώ έρχονται από εποχή της τραγωδίας

Η τραγωδία όμως επί αιώνες διαδραματίζεται

Ποιός ξέρει πού κατέφυγε ο βασιλιάς και ποιους πολέμους

Κέρδισε- αν κέρδισε το δηλαδή και στην αλήθεια όμως

Πριν στην πατρίδα του τον αποκεφαλίσει ο Αίγισθος.

Στην ποίηση πάντως κατέφυγαν όλοι οι ρόλοι-

Υπερβατικά αλάλαξαν τα φωνήεντα·

Ο τραγωδός άλλαξε ρόλο κι έγινε θλιμμένος πρίγκιπας

Που ζει με ψίχουλα αγάπης κι ουρανών..