Ένα σκυλί περιφέρεται στους δρόμους χωρίς πατρίδα και χωρίς δικό του ουρανό.

Εξασθενούν σταδιακά όταν βραδιάζει

Τα ψιθυριστά λόγια των φυλλωμάτων του απογεύματος και τα δέντρα

Γέρνουν σαν λαβωμένα προς την γη

Ή ακίνητα περιμένουν την υγρασία της νύχτας

Να γανώσει τα φύλλα τους.

Οι κηδείες τελείωσαν και οι νεκροί

αναπαύονται κάτω απ’ το αφράτο ελεητικό χώμα.

Τα οστά υπόσχονται διάρκεια αλλά η σάρκα ασθενής γρήγορα θα τελειώσει.

Το φεγγάρι γνωρίζει την μονότονη μουσική της θλίψης.

Το φως του απηχεί την πλάνη των ψευδαισθήσεων.

Ένα σκυλί περιφέρεται στους δρόμους χωρίς πατρίδα και χωρίς δικό του ουρανό.

Ένα σκυλί που γαυγίζει.

Από την τέφρα των άστρων καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της αβύσσου.

Από την μοναξιά καταλαβαίνει κανείς την πληγωμένη ψυχή..