Θα ξαναγυρίσω εδώ
που ο κόσμος μπορεί
να μην σημαίνει πια τίποτα ή που όλα
έχουνε πια
γεράσει
και τα συντηρεί
μονάχα η επιθυμία μου.
Θα σταθώ
αναπολώντας το βάθος τους κι έως η μνήμη
να μην μπορεί πια
να με βοηθά
στο αχνό φως της
νύχτας που έρχεται, τα κορίτσια
της παραλίας θα
βολτάρουν παρέες παρέες
γελώντας και
έχοντας
μια μελαγχολική στιγμή στα μάτια.
μια μελαγχολική στιγμή στα μάτια.
Η κόρη μου θα υπερασπίζεται τα πάντα με πάθος
και θα λογομαχούμε
για το τι είναι μαχόμενη και ουσιαστική λογοτεχνία.
Όταν ξημερώνει
απομυθοποιώ το γύρω μου δεσπόζον μηδέν.
απομυθοποιώ το γύρω μου δεσπόζον μηδέν.
Με συγκινούν
διαρκώς τα λουλούδια κι οι φίλοι
δεν ξέρουν που
ανήκουν οι στίχοι
που λέω στις
κουβέντες μου κι ούτε που τους καταλαβαίνουν..
Διαβάζω ανιαρές εφημερίδες.
Οι ειδήσεις επαναλαμβάνονται.
Ο κοινός νους επαναλαμβάνεται.
Ωιμέ!
Ο κοινός νους
γαμώτο επαναλαμβάνεται…
Θα πρέπει σ’ αυτό
να βάλω γενναία τελεία..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
... Όταν ξημερώνει
θα απομυθοποιώ το γύρω μου δεσπόζον μηδέν.
Θα με συγκινούν διαρκώς τα λουλούδια κι οι φίλοι μου
δεν θα ξέρουν που ανήκουν οι περισσότεροι στίχοι
που ξεστομίζω στις κουβέντες μου κι ούτε που το καταλαβαίνουν... Σ.Π.
ΟΥ παντός πλειν...
Φίλε μου.
Μιλούσα, σήμερα, με κάποιον παλαίμαχο, κι αυτός το ίδιο αιστάνεται...
Εκεί, κάτι γίνεται.
Εδώ, ημιθανής η Γλώσσα,
ως και το Τίποτα!
Μα δεν γίνεται να σταματήσω τον νου...
Σε ασπάζομαι,
Υιώτα
Υιώτα
ας είμαστε εμείς πυλώνες αντίστασης και ακρίτες κι όλα θα πάνε καλά..
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου