Σαπφώ

Ο αέρας είναι η πλατιά φαντασία των φυλλωμάτων

Εκεί που η Σαπφώ προβάλλει τραγουδώντας το μελαχρινό κορίτσι και αγάλλεται

ο κόσμος όλος.

Πάνω απ’ τα μποστάνια τα αιολικά.

Ένα χέρι με το μολύβι γράφει σύννεφα στον ουρανό.

Η λύρα της ακούγεται που κλαίει

γλυκά.

Τα λουλούδια είναι το αβρό της ακροατήριο.

Κατέχει τα εδάφη της ευαισθησίας.

Αν κρίνει μπορεί μ’ ένα της νεύμα να ανατρέψει την τάξη-

Μια αταξία θα μας βόλευε καθώς

Και το φεγγάρι είναι η επαναστατική πλευρά των δυνάμεων της νύχτας..