Να ζω φωτιές κι η πυρκαγιά να μ' αγαπάει..

Θα σβήσω το μυαλό της νύχτας θα αφήσω

Τα άστρα ν’ αποκοιμηθούνε κοντά σου

Και θα προσπαθήσω να φτιάξω την κλίμακα

Που φτάνει στο υπερώο των ουρανών

Υπολογίζοντας την δόξα του φεγγαριού και την ωραία γαλήνη

Που απλώνεται επάνω στην αρχαϊκή φωτιά που γέμει

Τον κάθε γαλαξία με μπαρούτι και σοφία θεϊκή

Μοντερνιστής σε όλα, τολμηρός

Δέκτης μηνυμάτων του αγνώστου- εκεί

Που οι φωνές οι μέσα μου με ξυπνούνε

τις νύχτες

Και σημειώνω δύσκολα

αμετάφραστα λόγια πάνω σ’ ένα τεφτέρι

Στο πλάι στο κομοδίνο με το πορτατίφ- μετά

Που θα ξυπνήσω με ένα μολύβι ευέξαπτο να σημειώσω

Λόγια του ουρανού στο ακόμη αχάραγο

διάστημα στην ιστορία της γης..

Να ζω φωτιές κι η πυρκαγιά να με αγαπάει..