Με την ποίηση πάω παντού

Άοκνες αγκύλες σφίγγει ο χρόνος γύρω μου.

Η ζωή είναι πλατιά αλλά της αφαιρείται συνεχώς χαρούμενο βάθος.

Δοκιμάζω την σκέψη μου στην αλήθεια.

Μια λύπη είναι έντονη απόχρωση που με κρατά.

Έχω μια πρόταση αλληλεγγύης αλλά την ξεφτίζει ο βίος.

Με την ποίηση πάω παντού αλλά, πιστέψτε με, είναι ακριβά τα ναύλα.

Έμαθα στης μοναξιάς το αντίτιμο και πλέον πρόθυμα όπως μπορώ το πληρώνω.

Περπατώ αλλά - όπως να πλέω σ’ έναν ουρανό με κάνει η φαντασία μου.

Ένθεος κι άθεος, καταφατικός κι αντιφατικός, εκεί

Που οι θρησκείες δεν έχουν νόημα, μόνο σκλαβώνουν

Κι άλλο την ανθρωπότητα.

Ονειρεύομαι συστήματα που να αφήνουν τον άνθρωπο να αγιάσει.

Μυρίζω ένα λουλούδι, με χαρακτηρίζει ένα φως παράξενο που μετασχηματίζει τα πράγματα προσθέτοντάς τους χρυσίο..