Έξω στο μπαλκόνι μου ακόμα
αντηχεί το καλοκαίρι.
Ακούω τους τζίτζικες και μια
λωρίδα ήλιος
πέφτει επάνω στα πλακάκια κόβοντας
την μελαγχολία του Γενάρη στην
μέση.
Στο κομοδίνο μου κάτι παλιά
βιβλία
με κοιμίζουν γλυκά αφήνοντας
στον ουρανίσκο μου δυο στίχους
σαν καραμέλα που αργά μες το
στόμα μου λιώνει.
Σημειώνω λέξεις σημειώνω ένα
αδιάβαστο πυρ.
Όταν δεν μου κολλάει ύπνος
κάθομαι
σε μια καρέκλα και κοιτώ τον
ουρανό.
Κάτι ιστιοφόρα άστρων
αρμενίζουν σιγά
και πάντα προς μια προδομένη
αγάπη.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου