Αναβάλλεις την υποταγή
Ο χρόνος σε καθορίζει
Αυτά που έζησες αφήνουν μια
αδρή παρατατικότητα
Να πλανιέται ακόμα πάνω στης
ιστορίας το εγγεγραμμένο
Φυσικά γνωρίζεις λίγα- μην
επαίρεσαι
Πίνεις νερό που ξεδιψάει την
δίψα αλλά η δίψα ξαναγεννιέται
Τιποτένιες οι ματαιοδοξίες
σου
Κανείς δεν φτάνει πουθενά
Ξενυχτάς αγκαλιάζοντας τις
σελίδες που κατανοείς
Ότι σ’ εξυψώνουν
Η ζωή προχωρεί κι είναι
αδυσώπητη
Με έναν τρόπο εσωτερικής
αναμπουμπούλας
Το χέρι σου πράττει το
δυνατόν
Ο νους επιθυμεί το αδύνατον
Όταν αποσχιστείς απ’ τα
σχήματα ων συνετάχθης
Μπορεί ένας θεός να σ’
ελεήσει κάνοντας
την καρδιά σου βωμό..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου