Με συνείδηση πάω

Το φεγγάρι είναι ο αργυρός κανόνας τ’ ουρανού

Το φιλί ο κανόνας του έρωτα

Έχασα την Φωνή που μου παράγγελλε στον ύπνο 

Λόγια κρυφά        μοιράζομαι

την αταραξία που σκορπά 
το όνειρο

Πάνω στα πέταλα των λουλουδιών

Με συνείδηση πάω

Στις γειτονιές που ακόμη τα παιδιά

αμολούν τον χαρταετό τους

Ψηλά που πάει να σταθεί στης φαντασίας την κόψη.

Για μια φιλία μένω εδώ για μια αγνότητα

Για ένα κλαδάκι που άγιασε από πουλιού σταμάτημα

Ένα λεπτάκι πριν απ’ το κελάηδημα αλλάξει ο κόσμος.

Το όραμά μου είναι μια πολύχρωμη θρησκεία

Που ιερωμένοι είναι οι πόθοι κι οι ελπίδες.