Τα μεροκάματα πληγώνουν

Εμμένω σε μία ιδιωτική γαλήνη . Κρέμομαι πάνω από το χάος

κι όπως η κάθε συλλαβή με σχηματίζει

εκεί που η εποχή με ξεπερνά

δεν είμαι νηφάλιος

κόπτομαι να κρατώ τα τιμαλφή μου κρυμμένα καλά,

σαν από ένα  βατήρα πάνω από την άβυσσο της νύχτας,

βουτώ

στο κενό και ούτε που φοβάμαι καθόλου.

Στο βιοποριστικό μετερίζι

όλα ανατέλλουν οδοντωτά

τα μεροκάματα πληγώνουν

αμφισβητείται και να ανασαίνεις-

ρήμαξαν όλα τα συστήματα

και συστηματικά χωρίς να το καταλαβαίνουν,

αποτύχαν.

Στα μεγάλα εργοτάξια,

μέσα στους θορύβους που εντείνονται και διψάνε

για πράξη,     ο άνθρωπος στενάζει

κι έτσι δεν είναι ο άνθρωπος-

Μόνο είναι μια καρικατούρα που την τρώει

ο νοτιάς και αποσβολωμένος

μένει στις στάσεις των λεωφορείων περιμένοντας

το όχημα που κάνει εύκολη

την μετάβαση

από την αγωνία στον πόνο.