Ανασαίνοντας τον υγρό αέρα του Γενάρη ήρθες απόλυτη να θέσεις εκ νέου την γη σε αέναη κίνηση ταχυπαλμίας

Ανασαίνοντας τον υγρό αέρα του Γενάρη ήρθες απόλυτη να θέσεις εκ νέου την γη σε αέναη κίνηση ταχυπαλμίας

Καταργώντας αυτό που άλλοτε έμοιαζε θέσφατο και το εδραίωνε ο θρησκευτικός ουρανός-

Τώρα η κόψη σου με βια μετράει την γη και οι κήποι

Όπου περπάτησες γυμνή πάνω απ’ τα περιβόλια

Δέχτηκαν να χαμηλώσουν ως τα στολισμένα μπαλκόνια

Και να γεμίσουνε οι γειτονιές θυμόσοφα γαρίφαλα.

Με πλησμονή η ψυχή σου θράφηκε με φιλοσοφικές

αλήθειες·  γιγαντώθη’..

Όπως ιερουργούσες μην και ξέροντας κι εσύ

Ότι ο ήλιος από μόνος του αποτελεί φωταψίας θρησκεία.

Κείνον τον Όλυμπο θυμάμαι που σε είδα να αέρινη σαν οπτασία δρασκελάς

Μαΐου κάτι και χρονιά που ξεκληρίστηκαν από την παρουσία σου χίλιοι διαβόλοι..

Σ’ ακολουθώ

Από τότε.

Θρησκεύοντας με τρόπο που οι πολλοί θα μου καταλογίσουν λάθος- Και

σε κρατώ

στον νου μου είτε υπάρχεις πια και είτε όχι- μόνο

Να νιώθω ότι ο αέρας από των μαλλιών σου την εξαίσια αύρα

μοσχοβολά και κάνει να ακυρωθεί ο κόσμος σαν από λακωνική

φωτιά κι αγάπη..