Στο πιάνο του θανάτου..

Θα ντυθώ το παλιό μου σώμα και θα βγω


στους δρόμους σύντροφος με τους ανέργους


τα χέρια μου θα έχουν κραυγή


ο νους μου θα φλέγεται


θα είμαι φλόγα που μεγαλώνει-


αυτά που πιστεύω δεν δύουν


είναι μια συνεχής ανατολή, κρατιούνται


ζωντανά

σαν ιδέες


που ξεπερνούνε τον άνθρωπο..


Και όταν στην ζωή μου βραδιάσει


θα γείρω να κοιμηθώ κάτω από το δέντρο της πατρίδας


φτωχός και μην έχοντας τίποτα


και μην έχοντας τίποτα ανάγκη


θα κλείσω τα μάτια μου όπως

μια νότα από φεγγάρι θα χτυπά


γλυκά τα πλήκτρα


στο πιάνο του θανάτου..