Το σαπούνι μιλά απολυμαντικά σαν τον αέρα

Το νερό ξεπλένει το σαπούνι και αφέονταί σου οι αμαρτίες

Όλα θα κυλήσουν καλά- έσω ενάρετος

Ανάμεσα στα τριανταφυλλένια σκουτιά σου

Τα ασπρόρουχά σου κολλαρισμένα μοσχοβολούν

Λεβάντα και μαλακτικό που πλημμυρίζει

τις αισθήσεις

Στρωτά

Φιλοκαλώντας για να μάθεις

της ευτυχίας τον λόγο-

Το σαπούνι διώχνει την λιγδερή υποψία πάνω απ’ το κορμί σου ότι

Μια μέρα θα ‘ρθει με σθένος η τρομερή αχρειότητα των γηρατειών

Μια μέρα δεν θα μπορείς να εξαιρεθείς από εκείνους

που ανήμποροι να απολαύσουν τον ήλιο, κοιτούν

Με φόβο την ακρότητα ενός εκατόφυλλου ρόδου

Και τρομάζουν στο αγκάθι του-

Το σαπούνι μιλά απολυμαντικά σαν τον αέρα και ντύνει

Με υγεία την χορογράφο επιδερμίδα σου προτού

Την ρυτιδώσουν οι χρόνοι και τα μάτια που τώρα στολίζονται

Με ωραίες εικόνες που απορροφά η ψυχή, μείνουν

Με την τυφλότητα των παρακμασμένων αισθήσεων

και των πικρών μυστικών ενός ελαύνοντος θανάτου..