ΧΑΘΗΚΑ..

Χάθηκα. Απ' όλα χάθηκα. Σαν να με πήραν

οι θλίψεις φαλάγγι και κατέφυγα

ο δόλιος σ' εμένα.

Κι είναι ο κλειδωμένος μου εαυτός πολύ οχυρό οχυρό.

Χάθηκα..

Και μετά οι μέρες βάρυναν πάνω μου

όπως να ήθελαν να με αφανίσουν. Χάθηκα.

Άφησα πίσω μου τις επικοινωνίες που είχα, κατήργησα

το "ναι" το "όχι", όλα

δεν είχαν πια νόημα, τα κατατρόπωσε

η ίδια μου η ζωή. Χάθηκα

και έμεινα μόνος, απίστευτα μόνος

πιο μόνος κι από ένα λουλούδι

που φύτρωσε στου βράχου την σχισμή.

Ποιός θα αντέξει τώρα την θλίψη του, το φορτίο

από μελαγχολία και δάκρυ

όταν αποδιοπομπαίο πια τον καθιστά η ζωή;

Πληκτρολογώ την άρνηση μου τα βράδια

να υποταχτώ, ακόμα και τώρα να υποταχτώ- αλλά

αυτό που δεν θα γυρίσει πλέον σε μένα

είναι το άρωμα του ρόδου, το ίδιο το ρόδο

που πάλλεται από συγκίνηση μες τον αέρα

του πρωινού.

                                                                            2010