Αν ακουστεί πως ονειροπολείς

Φόρεσα τα μαύρα μάτια και να ‘μαι:

Κυνηγώ κατά πόδας την χίμαιρα.

Αν με συναπαντήσεις μην τρομάξεις! Μαζί

Κινούμαστε στα σκοτεινά:

Εσύ η αυγή κι εγώ ο βόρειος πόλος

Που έχω τόσο την ανάγκη σου!

Πέρασε μια ζωή να φεύγω από τις θρησκείες και να

Ζητώ μια συνετή ελπίδα που να μην με κάνει

ανεδαφικό·

Βλέπεις κι οι ποιητές κάποτε φιλοσοφικά στοχάζονται· κι έτσι

Όπως δυσκόλεψε η ζωή, επιγραμματικά

Να το πω, για λίγα αθώα εργάζομαι.

Χάνω τον ύπνο μου, αλήθεια είναι·

Κερδίζω όμως την ψυχή·

Εγωισμοί δεν χωρούν

Μετά απ’ τα μεσάνυχτα·

Πρέπει να μείνεις μόνος

Μέσα στην κάμαρα και ν’ αντέξεις

τον εαυτό σου.. Εγώ

Που έζησα πικρά ξέρω 
τι σημαίνει η γλύκα· κι αν 
απογοητεύτηκα

Απ’ τους ανθρώπους, πάλι εκεί γυρίζω

Όπου τα πλήθη είναι παρόντα και χάνονται

Τα καθεστώτα απ' της ιστορίας την γομολάστιχα..

Τέλειωσέ το εδώ

Το ποίημα, το βράδυ και το όνειρο.

Αν ακουστεί πως ονειροπολείς

θα σε δικάσουν

για έγκλημα καθοσιώσεως σ’ ένα τερπνό γαλάζιο..