μες τον αέρα επέπλεε μια θλίψη παλιγγενεσίας.

Κάτω από την φασαρία της κυκλοφορίας, πάνω
στους λερωμένους δρόμους
η αχτίδα του ήλιου καρφώθηκε γαλανή.

Ένα επίπεδο από δέντρα γυμνά συνοφρύωσε το πρόσωπο της μέρας.

Οι οξείες του τσιμέντου κέντησαν με όξος τα βλέμματα.
όσο να βγάλουν την ρέμβη παράμερα.

Μια τσιγγάνα χόρευε με την πολυποίκιλτη φούστα της

πάνω στο πεζοδρόμιο.

Έθετε σε νέα βάση τις απορίες.

Το πάρκο λούστηκε στο φως.

Κάτι λαχειοπώλες χάριζαν την τύχη απλόχερα.

Και μες τον αέρα επέπλεε 

μια θλίψη παλιγγενεσίας.