Να…

Να γυρίζεις ανέστιος μες τον κενό χρόνο και να σπάει στα χέρια σου κομμάτια ο πολιτισμός

Να θρυμματίζεται όπως σε μικρές αδιάφορες ψηφίδες

Που ρέουν ιριδίζοντας προς το Άπιαστο-

Να μην ασχημονείς…

Οι τελεσίδικες αποφάσεις των λουλουδιών να κάνουν πολύτιμο πιο ακόμα τον κήπο

Να είσαι ο αθώος περιβολάρης του-

Να σε μεθούν οι παπαρούνες με το πορφυρό τους θυμιατό

Να κλέβει ερωτηματικά από το υπερπέραν η μέρα

Να αποκτάς κι άλλο φωνή κι άλλο ψυχή…

Με το μολύβι λόγχη ν’ αποδεκατίζεις τα φουσάτα των ανέντιμων

Να ζώνεσαι τα φυσεκλίκια των ανέμων

Ήρωας της μελάνης επικός βασιλιάς Ιδεών

Να είσαι ο Ποιητής του νέφους και της αστραπής ο Νεφεληγερέτης

Που χάρισε σ’ ένα παιδί νηφάλιος την δύναμή του όλη…