Με απόφαση πάω

Χαρίζω τον στίχο στην παλάμη του μεσημεριού
Η ομορφιά μου αντεπιστρέφεται
Ζουν οι ανάσες των λουλουδιών και το θηρίο από τον άνθρωπο έχει πλέον φύγει
Αναρωτιέμαι: Μπορεί να ζήσει στο φως μιας αστραπής η θλίψη;
Κάτι φορές η διαπίστωση για την αλήθεια είναι τόσο ακριβής που καθιστά τα ψέματα άχρηστα
Με απόφαση πάω
Στο τέλος στην αρχή στο ενδιάμεσο
Η ηλικία του πάθους αποφασίζει για μένα
Αν θα εκτελέσω το έγκλημα δεδομένης της αόρατης προτροπής.