Διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας.

Διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας.
Άνευ προηγουμένου ήταν όλα αισχρά
Και προπαντός εξαγοράσιμα.
Εγώ αυτό ήθελα; Είχα πιστέψει
Στην μέρα, στον άνθρωπο, στο δέντρο
Στο καλό, στο ωραίο, στην ψυχή.. Πήρα
Πολλές φορές τον δρόμο κατά το μηδέν
Και από εκεί στους αριθμούς: ένα ή δύο ή τρία-
Κλιμακωτά- έως
Να αγγίξω την θαυμαστή τετρακτύδα.
Δεν είχε σημασία να κατέχω, αφού όλα ήταν
Κινούμενα ως την τελειωτική φθορά
Κι εγώ ο δόλιος το ήξερα. Γυαλίζανε οι λαμαρίνες
Των αυτοκινήτων γύρω μου, οι πόλεις
Είχαν συσσωρεύσει θλιμμένο άνθρωπο
Γηγενής μιας μοναξιάς που έσω-στρέφει τα πάντα
Εγκατέλειψα το πνεύμα μου στο απολυμαντικό σκέλος των ανέμων
Σχετίστηκα με την υπόσχεση της νύχτας
Είδα τον πλοηγό αστεριών ουρανό.
Τελικά είχε δίκιο το σφάλμα:
Από τον δρόμο του πήγα στο αποσυμφορητικό σωστό.
Αλλά διαισθάνθηκα να μου φεύγει κακότροπος ο αιώνας..


13.8.2010