Εγκαταλείπω τα πάντα μες το
τοπίο.
Οι πολυκατοικίες υψώνονται
ορθογώνιες σαν κύβοι
Καλοτοποθετημένοι. Μπαλκόνια
μικρά
Με απλωμένες μπουγάδες.
Στύλοι με τα καλώδια να
μεταφέρουνε την είδηση:
Όλα γερνάνε.
Δεν ξέρω γιατί αλλά ακόμη
ονειρεύομαι.
Κατακόρυφα, οριζόντια.
Σαν να πιέζω τον χρόνο να
αφαιρέσει το δολερό απόστημά του.
Η μέρα θέτει ξανά τους ρόλους:
Ο άνθρωπος αναζητά την
χαραμάδα από την οποία δραπετεύει
Προς τον ευρύ ιαματικό
ουρανό..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου