Κάμφθηκαν οι αντιστάσεις και
οι μέρες πια δεν έχουν προορισμούς.
Προσγείωσε το εγωιστικό
αεροπλανάκι σου- δεν είναι πίστα του ουρανού η ματαιοδοξία.
Να το ήθος σου - μπάζει από
παντού
Να η τάξη των πραγμάτων που
διασαλεύθη’
Να η κομπορρημοσύνη σου που
κλείστηκε σε δυο λογάκια φουσκωτά
Χάνεις τον δρόμο σου, αυτός ο
είναι ο τρόπος που σε έφτασε να σφάλλεις
Όσο μικρότερη η κάμαρα τόσο
πιο όμορφα συμπυκνωμένος ο μυαλός
Αχ βρε προδότη Χρόνε- όλα σου
είναι μια θλίψη και σ’ ακολουθούμε τρέποντας ακόμη και τα όνειρά μας σε φυγή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου