ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

               

Μουσική που μου χαρίστηκες όταν

Όλες οι σιωπές ενωθήκανε

Κ ήμουνα μόνος αστροπόρος στο νεφέλωμα

Ξέροντας ότι ακούγεται φριχτά η γαλήνη

Κι η μοναξιά πονάει σαν έγκαυμα.

Τώρα ελάτε να μου παραστέκεστε νότες

Το καλοκαίρι αλλάζει τα σύμβολα

Οι παραλίες γεμίζουνε με φωνές των παιδιών

Οι πιο σημαντικές καμπάνες των νησιών

Ξύνουνε μια ασβεστολιθική ουτοπία.

Μένω στην χώρα των τιτάνων κι όμως

Πως γέμισε με νάνους τούτο το τοπίο

Μπατάρει στα ρηχά μ’ έναν καημό από κρύσταλλο

Κραδαίνεται μέσα στην ερημιά του

Μόνο τον ήλιο βλέπω νικητήριο

Να δίνει τους χρησμούς σαν ακατάληπτους

Που ορίζουν ένα πέρασμα ελπίδας.

                                                9.7.2007