Θα ναυαγήσεις μες
τον ουρανό
Αγάπη μου
Θα είσαι
ενός λουλουδιού το στέλεχος
και η μοίρα
ενός λουλουδιού το στέλεχος
και η μοίρα
Θα λείψουν τα
πέταλά σου αλλά
θα αναδύεται
Ρόδου άρωμα από τα
λυμένα μαλλιά σου
Αγάπη μου
Θα είσαι σαν
σταγόνα της βροχής
που αναρπάζει
που αναρπάζει
Του χώματος ωραία
αψάδα
Θα ταριχεύεις για
να μείνουνε αιώνια
τα αισθήματα
Αγάπη μου
Θα μελετούν του
μέλλοντος οι αρχαιολόγοι
Πώς μιλάς με τις
τουλίπες του ύπνου ακόμη
στα φεγγάρια σου
και πώς
και πώς
Κάνεις στα όνειρα
την αρετή του κόσμου
να είναι
να είναι
από παντού ορατή
και σε ένταση..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Ξέρεις κάτι Στρατή?
Σε παρακολουθώ καιρό τώρα..
Είσαι ποιητής του έρωτα..
Έρωτας όμως υπάρχει στα πάντα..
Έρωτας για τη ζωή..για την Πατρίδα..
Έρωτας για τους φίλους ( έννοια που παρεξηγήθηκε στην περίπτωση της Σαπφούς από λοιδορούντες συναδέλφους της)
Όμως ...σε βλέπω να γράφεις και για τα βάσανα των ανθρώπων..για τα έργα τους , και νομίζω αδικείς τον Στρατή
...Ξέρω..Αν δεν αγαπάς τον άνθρωπο..πώς είναι δυνατόν να γράψεις για τα πάντα ακόμα και για τον Έρωτα..θα μου πεις..
Και θα σου απαντήσω..Δεν τους αξίζεις Στρατή..
Δεν έχεις καταλάβει ότι οι άνθρωποι μεταλλάχτηκαν ..σε κάτι??
Δεν τους βλέπεις που υπερφίαλα προχωρούν και η μόνη τους έννοια είναι να καπελώσουν τον διπλανό τους ?
Δεν τους ακούς που "χαβριάζουν" για να γίνουν ορατοί..πράγμα που ούτε ο παπαγάλος σου δεν πιστεύω να έχει κάνει??
Δεν σου έδειξαν ποτέ αγάπη, φιλία , με το μυαλό τους στην ανταλλαγή ??
Μείνε λοιπόν στον έρωτα..πρέπει να τον έχεις γνωρίσει πολύ καλά..
Τουλάχιστον το μόνο καπέλωμα ..η μόνη καταστροφή ..ή ακόμα και φιλοδοξία ας είναι απ αυτόν... Το αξίζει νομίζω..
Την Καλημέρα μου
Μια πένα αιχμηρή θα είσαι πάντα που δυστυχώς δεν μπορώ να σε αντικρούσω.
Μου έχει αφαιρέσει η πραγματικότητα όλα τα επιχειρήματα.
Κι εδώ που έρχομαι τώρα να αντι-σχολιάσω νιώθω το δίκιο σου να είναι τρανό και να με κατατροπώνει.
Θυμάμαι τότε εκείνο που γράφεις:! Πεθαίνω για τα ζώα...... Για τους ανθρώπους δεν είμαι σίγουρη,....πλήν μερικών.Τους υπόλοιπους κατάφερα να με αγνοήσουν επιτέλους
Βρε λες να έχεις απόλυτο δίκιο και να μην το έχω καταλάβει; Και νόμιζα ότι ο απόλυτος ήμουν μόνο εγώ.
Καλό βράδυ Ελιά- με σοκάρεις πάντα ευχάριστα..
Στο κάτω κάτω ας συνέλθω..
Από την άλλη όμως όσο το ξανασκέπτομαι, νομίζω ότι χρέος ενός ανθρώπου που ασχολείται με την λογοτεχνία είναι, αν υπάρχει έστω και μια μικρή ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα, να την συντηρεί και να την μεγαλύνει ώστε να δίνει όραμα και προοπτική σε έναν κόσμο που κουράστηκε να ζει απελπισμένος.
Ασκήσεις για το σπίτι λοιπόν.
Πάντα.
Δημοσίευση σχολίου