Ανταλλάσω καρδιά
κρυσταλλένια με αβρό λουλουδένιο
Παράδεισο. Έφτασα
παντού αλλά όχι στον ήλιο μου.
Μόνο στα μάτια σου
ναυάγησα και με πονέσανε πολύ οι πόνοι.
Γράφω σε ένα χιόνι
που μετά τα πάντα σβήνονται
Κι είναι όπως να
κάνω μια χειρονομία στο νερό.
Όλες τις νύχτες πάω
στα μονοπάτια σου.
Διαβάζω την φωνή
διαβάζω την ψυχή σου.
Ο ουρανός κρατά
ωραία λειτουργική απόσταση.
Ευέλικτες σκιές
νοημάτων κάνουν το ποίημα μου πιο στέρεο.
Τίποτα ξεχασμένο.
Και το φιλί που σου
πήρα ευθύς
Ως η νύχτα ερχότανε
κι η σιωπή
Όλα τα πλάκωνε για
να τα απομυθοποιήσει
Φορτώνει το ρήμα
μου με πλέον αστρόσκονη
Και νιώθω τότε μες
την κάμαρα αυτήν θα πεθάνω
Από αγάπη πολλή
ζαλισμένος και του έρωτα αφόρητη πλησμονή..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αγαπητέ μου Στρατή ομολογώ ότι θέλω μήνες για να εμβαθύνω στην ποίηση σου ...το μόνο που έχω να πω είναι ένα ευχαριστώ για την μαγεία που μας χαρίζεις με την ποίηση σου !!!!!!!!!!!
Βάσω
όλοι όσοι τρέχουμε σε αυτόν τον στίβο δεν ξέρουμε ότι στις κερκίδες μας παρακολουθεί και μας βαθμολογεί ο Χρόνος.
Αυτός θα αποφασίσει για τον αγαπημένο του.
Μακάρι να είμαι τυχερός να χαρίζω συγκινήσεις στο ευγενικό μου ακροατήριο.
Έχεις την εκτίμησή μου..
Σε χαιρετώ από την κρύα Αθήνα!
Δημοσίευση σχολίου