Ας είμαι μια γυμνή ψυχή που διψάει για χίμαιρες.
Με διαπερνά σαν για
να με αναστατώσει ο αέρας.
Κόβει το στήθος μου
η λάμα του ήλιου.
Σφίγγω την ζώνη μου
πετιέμαι επάνω- είμαι έτοιμος να ουτοπίσω.
Κλείνω τα μάτια
τότε- η φωνή που μου υπαγορεύει με ακολουθεί.
Γράφω γιατί με
υποβάλλει σε αγρύπνια ο έρωτας.
Φταίω εγώ και φταις
κι εσύ που κλαίς που χάθηκε απόψε το φεγγάρι..
2 σχόλια:
έρωτας....η τροφή της ζωής,και εσύ τον αποτυπώνεις μαγικά στη σελίδα σου-)))
καλή εβδομάδα Στρατή
Καλή βδομάδα Χρυσούλα!
Ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου