Αγκυροβόλησε η χαρά μου μες το αμετάθετο πρωί.

94.

Έτσι εξαγνίζεται κι ο ήλιος πάνω στα νερά
Της απλωμένης θάλασσας.

Κάτι ορθόπλωρα καΐκια είναι οι μαντατοφόροι του καλού καιρού.

Κι ύστερα παν’ οι τράτες
Για καλή ψαριά.

Το σχισμένο ρούχο -πρωινό- μετά απ’ τον έρωτα
Ολονυχτίς κάτω από το δυνατό φεγγάρι.

Βαρελότα σκαν τα κουκουνάρια των πεύκων.

Πάνω στον φλοίσβο τα λιθάρια που είπε η θάλασσα
Λειασμένα με κόπο αιώνων.

Δεν έχω λέξεις πια, δεν έχω μουσικές
Ευθείες και τεθλασμένες.

Αγκυροβόλησε η χαρά μου μες το αμετάθετο πρωί.

Κάτω απ’ το ημερινό φεγγάρι!

7.2008